Το καθεστώς διαχείρισης και χρήσης του ιστορικού θεάτρου για το οποίο ερίζουν το Εθνικό θέατρο και ο επιχειρηματίας Ηλίας Μαροσούλης, περνάει σε νέα και καθοριστική φάση.
Η χρονίζουσα διελκυστίνδα για το καθεστώς διαχείρισης και χρήσης του ιστορικού θεάτρου Rex ανάμεσα στο Εθνικό θέατρο και τον επιχειρηματία Ηλία Μαροσούλη περνάει σε νέα και, όπως όλα δείχνουν, καθοριστική φάση αφού η υπόθεση βρίσκεται εδώ και μερικές εβδομάδες στα δικαστήρια.
Αιτία είναι η λήξη της 15ετούς μίσθωσης του ακινήτου (1/12/1995 έως και 30/11/2010) από τον Ηλία Μαροσούλη και η κοινοποίηση της πρόθεσης του Εθνικού ως νόμιμου ιδιοκτήτη, να μην την ανανεώσει για να αξιοποιήσει τον χώρο.
Ωστόσο, ο επιχειρηματίας εδώ και τέσσερα χρόνια δεν υπακούει στην οδηγία του Εθνικού και αρνείται να απελευθερώσει το Rex, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να καταθέσει αγωγή κατά του. Το εντυπωσιακό είναι πως το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δεν δικαίωσε το Εθνικό ως νόμιμο ιδιοκτήτη, αλλά τον Ηλία Μαροσούλη με το αιτιολογικό ότι ο συγκεκριμένος χώρος χρησιμοποιείται «ως μουσικό θέατρο φιλοξενώντας καταξιωμένους καλλιτέχνες». Έτσι, δόθηκε αναγκαστική παράταση μίσθωσης του Rex που προστατεύεται από σχετικό νόμο – παρόλο δε που το Εθνικό καταγγέλλει πως από το Φεβρουαρίο του 2012 δεν καταβάλλει ούτε το προκαθορισμένο ποσό του ενοικίου!
Το Διοικητικό Συμβούλιο του οργανισμού απευθύνεται τώρα στο Εφετείο Αθηνών – η υπόθεση θα εκδικαστεί την προσεχή εβδομάδα – «με την πεποίθηση ότι αυτό συνιστά υποχρέωσή μας με βάση τον καταστατικό χάρτη του θεάτρου και στην προστασία του δημόσιου συμφέροντος και του πολιτισμού».
Το Εθνικό σκοπεύει να φιλοξενήσει στην ισόγεια αίθουσα που θα εκκενωθεί, χωρητικότητας άνω των 1.100 θέσεων (πλατεία 803 θέσεων, περιμετρικό εξώστη με εννέα θεωρεία 321 θέσεων) πλήθος δραστηριοτήτων: θα στεγάσει την παιδική σκηνή του Εθνικού θεάτρου που μέχρι τώρα λειτουργεί στο υπόγειο του Rex, το ιστορικό Σινεάκ, που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει παιδιά – θεατές με ειδικές ανάγκες. Παράλληλα, το Εθνικό θέλει να στεγάσει στο κτήριο τα τμήματα σκηνοθεσίας και αρχαίου δράματος, ενώ θα εντάξει το χώρο στο ΕΣΠΑ για να ανανεώσει τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό του.
Ο Ηλίας Μαροσούλης με τη σειρά του, υπεραμύνεται της θέσης του να συνεχίσει να λειτουργεί το χώρο, πατώντας και στην πρόσφατη δικαστική απόφαση. «Κέρδισα το δικαστήριο παμψηφεί. Κι ούτε την έφεση πρόκειται να κερδίσουν γιατί δεν έχουν κανένα επιχείρημα. Το Rex είναι όλη η επένδυσή μου και δεν την αφήνω» δηλώνει. «Μου κάνουν έξωση γιατί; Για να έρθουν οι 100 τεμπέληδες του Εθνικού και να διώξουν του 100 δικούς μου εργαζόμενους. Είναι λογικό αυτό;».
Το Εθνικό που δεν κρύβει την έκπληξή του για την κρίση του δικαστηρίου διευκρινίζει πως το πρόγραμμα παραστάσεων του Rex επί σειρά ετών δεν αποδεικνύει με κανένα τρόπο τη αιτιολογία της απόφασης• κάτι που επιβεβαιώνεται τόσο από τη Διεύθυνση Αστυνομίας Αθηνών - έχει χορηγήσει στον επιχειρηματία άδεια λειτουργίας κέντρου διασκέδασης με συγκρότηση εστιατορίου-μπαρ – όσο και από το Επαγγελματικό Επιμελητήριο – όπου ο ίδιος ο Μαροσούλης δηλώνει πως αντικείμενο της επιχείρησής του είναι το κέντρο διασκέδασης. «Μουσικό θέατρο είναι» επιμένει ο επιχειρηματίας. «Δεν είναι μπουζούκια του ‘50, ούτε σκυλάδικο, είναι ένας χώρος διασκέδασης της εποχής».
Το μέγαρο Rex, σχεδιασμένο το 1935 από τους αρχιτέκτονες Μπόνη και Κασσάνδρα, ήταν το πρώτο κέντρο θεαμάτων που λειτούργησε στην Αθήνα. Το 1982 ξέσπασε πυρκαγιά και το κτήριο υπέστη ανυπολόγιστες ζημιές. Με επέμβαση της Μελίνας Μερκούρη κηρύχθηκε διατηρητέο, περιήλθε στην περιουσία του Υπουργείου Πολιτισμού, ανακαινίστηκε κι εν συνεχεία παραχωρήθηκε στο Εθνικό. Ο κ. Μαροσούλης ισχυρίζεται πως παρέλαβε αποκαΐδια και ήταν ο ίδιος που ανακαίνισε την ισόγεια αίθουσα.
www.tospirto.net/Στέλλα Χαραμή
