Η Μυρτώ Αλικάκη και ο Λεωνίδας Κακούρης ζουν την «τελευταία τους νύχτα» στο έργο του Θανάση Τριαρίδη «La última noche ή Οι Καρχαρίες» που παρουσιάζεται από 11 Φεβρουαρίου 2013 στο θέατρο ΠΚ σε παραγωγή της Fidelite Productions της Ρούλας Νικολάου και σκηνοθεσία του Δημήτρη Γιαμλόγλου.
Το έργο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι μια ιστορία αγάπης στα έγκατα του ανθρώπινου νου, ένα έργο που βρίσκεται στο μεταίχμιο φαντασίας και πραγματικότητας. Δύο άνθρωποι. Ένας ανολοκλήρωτος έρωτας. Μια νύχτα, η τελευταία νύχτα. Στιγμή για θερισμό.
Το La última noche ή οι καρχαρίες ξεκινά σαν μια άσκηση εφαρμοσμένου παραλογισμού και ολοκληρώνεται ως κορυφαία τραγωδία.
Με πλήθος λογοτεχνικών αναφορών, από τον Τζέιμς Τζόυς ως τον Κάφκα, από τον Ευριπίδη μέχρι τον Τζον Ντον αλλά με μια γλώσσα τολμηρή, προκλητική και ταυτόχρονα οικεία, το έργο αυτοαναιρείται κάθε στιγμή ενώ προτάσσει αδυσώπητα ερωτήματα για τη φύση του έρωτα, την εξάρτηση, τη συνύπαρξη, τις ενοχές και τις φαντασιώσεις - αλλά πριν και πάνω απ’όλα για την ίδια την ανθρώπινη ουσία.
Εκεί που όλοι μας αναζητούμε διαρκώς το ένα και μόνο νόημα, έρχεται η φωνή του συγγραφέα και βάζει τα πράγματα στη θέση τους: το μόνο που υπάρχει είναι ο ωκεανός. Μια θάλασσα δίχως πλοία, δίχως λογική και σκοπό...
Δεν υπάρχει αγριότερη φύση από το σαλόνι ενός σπιτιού…
Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Γιαμλόγλου
Σκηνικά - Κοστούμια: Αιμιλία Κακουριώτη
Μουσική - Ηχητικός σχεδιασμός: Δημήτρης Γιακουμάκης
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Καστανάς
Ειδικά εφέ: Προκόπης Βλασερός
Φωτογραφίες: Γιάννης Αθυμαρίτης
Artwork: Βασίλης Βούζας
Παραγωγός: Ρούλα Νικολάου
Παραγωγή: Fidelite Productions
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μυρτώ Αλικάκη, Λεωνίδας Κακούρης
Σύνοψη
Σε μια κρουαζιέρα καταδύσεων βυθού ένα ζευγάρι εγκαταλείπεται κατά λάθος (;) στη μέση του ωκεανού. Μέσα στο σκοτάδι, ο Α και η Β προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανοί μέχρι να γυρίσει το τουριστικό σκάφος για να τους περισυλλέξει. Μιλούν ασταμάτητα για να διώξουν τον φόβο. Αναδύονται μνήμες της ζωής τους, σεξουαλικά απωθημένα, έξαλλες αλληλοκατηγορίες, μυστηριώδη πρόσωπα, αινιγματικές ενοχές. Έξαφνα οι καρχαρίες έρχονται κάτω από τα πόδια τους και αρχίζουν να τους τρώνε. Κάτι συμβαίνει – μα βρίσκεται στην επικράτεια του αγνώστου.
Τα φώτα ανάβουν: ο Α και η Β βρίσκονται στο αστικό διαμέρισμά τους, αποκαμωμένοι από το διανοητικό project ενός αινιγματικού στοιχήματος. Μια σεξουαλική πληγή και η αγωνία της επούλωσής της προβάλουν ως αιτία. Ο κόσμος τους μοιάζει να επανακάμπτει στην ελλιπή τάξη του, ωστόσο, παρά τη φύση του, το στοίχημα συνεχίζεται.
Άραγε ο Α και η Β είναι πράγματι στο διαμέρισμά τους ή μήπως όντως βρίσκονται χαμένοι στον ωκεανό; Και ποιον περιμένουν εκεί;
Ένα άγριο αιματωμένο θρίλερ, το χρονικό μιας διανοητικής χωροκατάκτησης, ένα ψυχοσωματικό mind game, ένα όνειρο σεξουαλικού τρόμου – ή και ένα παιχνίδι με τα όρια του θεάτρου.
Εντέλει, και όπως πάντοτε, μια ιστορία αγάπης βαθιά στα έγκατα του ανθρώπινου νου.
Ο συγγραφέας για το έργο
Τρεις σκέψεις για την παράσταση των καρχαρίων
- Για μένα, η ιστορία των Καρχαριών έχει μια αφετηρία: ένας άντρας ποτίζει υπερβολικά ένα λουλούδι. Το λουλούδι, αντί να σαπίσει (όπως συνήθως γίνεται), παραανθίζει. Πλέον η τάξη του κόσμου έχει διασαλευτεί – ηανθρωπότητα απαιτεί την τιμωρία του αυθάδους κηπουρού. Το άνθος του λουλουδιού ανοίγει: η ανθρωπότητα λέει πως η ύβρις τιμωρήθηκε – μα η ανάσα των ανθρώπων κόβεται από την εξωφρενική ομορφιά ετούτου του παραανθισμένου λουλουδιού. Ναι, οι καρχαρίες είναι η αγάπη – και όχι η φενακισμένη κάθαρση των χουγιασμένων παπάδων.
- Κάποια στιγμή, στη δεύτερη πράξη των Καρχαριών, κι ενώ οι δύο επικράτειεςτου έργου αλληλοδιεισδύουν, ο πρωταγωνιστής μιλάει για το παλιό παιχνίδι όπου οι έφηβοι μαζεύονται γύρω από ένα τραπέζι και, ως μαθητευόμενοι μάγοι, «καλούνε πνεύματα». Ο Α διηγείται πως κάποτε κάλεσε το πνεύμα του Χίτλερ προκαλώντας τον τρόμο στην ομήγυρη. Η διήγησή του προβληματίζει: γιατί χρειάζεται μια τέτοια ανάμνηση στο κέντρο του ωκεανού; Και μονομιάς μας καταλαμβάνει μια τρομερή υποψία: πως ο Α, αντί για τον Χίτλερ, κάλεσε τον εαυτό του.
Εφόσον υπήρξε μια τέτοια τρομερή υποψία, τα πρόσωπα του έργου, τα γεγονότα του έργου (: τα γεμάτα δόντια στόματα του έργου) μοιάζουν να προκύπτουν αβίαστα, περίπου μοιραία: ο εαυτός του Α θα καλέσει τη Β, η Β θα καλέσει την ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα τον Θεό (ή τον δόκτορα Ζόοτ). Και οΘεός (ή ο δόκτωρ Ζόοτ) θα καλέσει τους καρχαρίες. Όλοι ξέρουμε πόσο πεινασμένοι είναι οι καρχαρίες όταν εμφανίζονται μέσα στα όνειρα: και, αλίμονο, μπορούν να φάνε μονάχα αυτόν που τους ονειρεύεται – μονάχα το μυαλό μέσα στο οποίο υπάρχουν…
- Οι Καρχαρίες χωρούν πολλούς, ενδεχομένως και αντιφατικούς, ορισμούς: αιματοβαμμένη ερωτική τραγωδία κατά τα πρότυπα των αντίστοιχων της Αναγέννησης, ζοφερή ιστορία χαμού του 19ου αιώνα, ψυχαναλυτικό χρονικό μιας διανοητικής χωροκατάκτησης, ψυχοσωματικό mind game, όνειρο σεξουαλικού τρόμου, μεταθεολογικό αίνιγμα ίδιο με χαλασμένο κύβο του Rubik. Ωστόσο, πρώτα απ' όλα, είναι μια διαδοχή διανοητικών υποθέσεων – και συνακόλουθων αποφάσεων επί των υποθέσεων. Ο Α και η Β μπορεί να βρίσκονται πράγματι στο σαλόνι του σπιτιού τους και να υποδύονται πως αφανίζονται στο κέντρο του ωκεανού – μπορεί ωστόσο να συμβαίνει και το ακριβώς ανάποδο. Ο σπαραγμός τους μπορεί να έρθει από τους καρχαρίες – ή από ένα μαχαίρι της κουζίνας. Μπορεί πράγματι να εκτελούν εντολές τουγιατρού τους – ή να επινοούν ένα «γιατρό» και να βαφτίζουν την πραγματικότητα «συνθήκη θεραπείας». Μπορεί να καταλήγουν σπαραγμένα κουφάρια – ή απλώς να φαντάζονται τον εαυτό τους ως «κομματιασμένο κουφάρι». Ή ακόμη και ολόκληρο το έργο μπορεί να είναι ένα όνειρο: το όνειρο του Α που ονειρεύεται τον Θεό – ή και το όνειρο της Β που ονειρεύεται τον Α να ονειρεύεται πως ο δόκτωρ Ζόοτ επινοεί ένα σχέδιο…
Οι σκηνοθέτες, οι ηθοποιοί, οι θεατές έχουν να αποφασίσουν.
Θανάσης Τριαρίδης, Ιανουάριος του 2013
Θέατρο ΠΚ: Κασομούλη 30, Νέος Κόσμος
(στάση Μετρό Νέος Κόσμος.)
ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΓΙΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ: 210 901 1677 – 6938033082 - www.pktheater.gr(online ticketing)
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: Από 11 Φεβρουαρίου 2013
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Δευτέρα & Τρίτη 21.30
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
13 ευρώ Γενική είσοδος
10 ευρώ Μειωμένο-Σύλλογοι
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
SITE http://ultimanoche.wordpress.
FACEBOOK PAGE : http://www.facebook.com/pages/
Φωτογραφίες: Γιάννης Αθυμαρίτης
www.artsandthecity.gr
