Μια «αγκαλιά» χρειάζεται να βρεθεί για το Θεατρικό Μουσείο. Όσο όμως η πολιτεία το καθυστερεί κι οι αρμόδιοι δεν επιταχύνουν διαδικασίες και λύσεις που θα έπρεπε να είχαν συμβεί εδώ και χρόνια, θλιβερά συμβάντα, όπως αυτό με το οποίο ήρθαν αντιμέτωποι, χθες το πρωί, οι ελάχιστοι που το πονούν και το νοιάζονται, θα έρχονται να μας υπενθυμίζουν την αμέλειά μας και -γιατί όχι;- την αδιαφορία μας.
Το βράδυ της Τετάρτης προς Πέμπτη άγνωστοι έσπασαν την πόρτα, μπήκαν μέσα στο Θεατρικό Μουσείο, που στεγάζεται στα υπόγεια του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων στην οδό Ακαδημίας 50, έκλεψαν, έσπασαν, κατέστρεψαν κι έφυγαν ανενόχλητοι, αφήνοντας πίσω τους περίπου 30 σύριγγες, καμένα σπίρτα, καπνό από τσιγάρα.
Πήραν μάλιστα και τα κλειδιά που βρήκαν - ίσως για να επιστρέψουν... «Θέλοντας να βοηθήσουμε αυτόν τον μοναδικό στο είδος του πολιτιστικό οργανισμό ξεκινήσαμε πριν από έναν μήνα να εξετάζουμε λύσεις και για τη στέγαση και για τη ρύθμιση των οφειλών προς το Δημόσιο και για τη βιώσιμη λειτουργία του», αναφέρεται σχετική ενημέρωση από το υπουργείο Πολιτισμού.
Εικόνα βομβαρδισμένου τοπίου παρουσίαζε το Μουσείο χθες το πρωί. Οι λιγοστοί υπάλληλοι, αν και απλήρωτοι εδώ και χρόνια, κάθε πρωί περνούν από εκεί κι ανοίγουν, φροντίζοντας ό,τι μπορούν, «φυλάσσοντας Θερμοπύλες».
Η αγάπη τους γι' αυτήν την κληρονομιά, η πίστη τους ότι δεν πρέπει όλη αυτή η θεατρική περιουσία να χαθεί, η γνώση τους πως η ιστορία του ελληνικού θεάτρου βρίσκεται εκεί τους τροφοδοτεί με κουράγιο.
Αυτό που αντίκρισαν μπροστά τους η Κάτια Αλεξάνδρου (η αρχαιότερη υπάλληλος του Μουσείου) και ο Γιώργος Δεπάστας τους άφησε, αρχικά, ενεούς. Προσπαθούσαν μέσα σε αυτήν την καταστροφή να δουν τι πολύτιμο χάθηκε. Οι άγνωστοι είχαν κλέψει υλικοτεχνική υποδομή, κομπιούτερ, οθόνες, πληκτρολόγια. Έσπασαν συρτάρια, αναποδογύρισαν κούτες, έντυπο υλικό, έκαναν πάρα πολλές ζημιές.
Στο πέρασμά τους ευτυχώς δεν κατέστρεψαν τους «θησαυρούς» του Μουσείου, ούτε πήραν τους δύο πύργους δεδομένων, όπου βρίσκεται αποθηκευμένο όλο το αρχειακό υλικό - 15 χρόνια συστηματικής δουλειάς, μοναδικής για το ελληνικό θέατρο. Πήραν όμως το δίσκο του back up όλης αυτής της εργασίας. Ο πρόεδρος του Μουσείου, Κώστας Γεωργουσόπουλος, συντετριμμένος, δεν μπορούσε να κρύψει τα δάκρυά του.
Το υπουργείο Πολιτισμού ειδοποιήθηκε και αμέσως, μέσα σε δεκαπέντε λεπτά, έφτασαν στον χώρο εκπρόσωποί του, καθώς και ο διευθυντής του τομέα Θεάτρου, Αντώνης Σκλεπάρης.
«Το Θεατρικό Μουσείο λειτουργεί με πλήρη αυτονομία, έχοντας την αποκλειστική ευθύνη της διαχείρισης των χώρων, των χρημάτων και του αρχειακού και μουσειακού υλικού που φιλοξενεί», σημειώνει το ΥΠΠΟ. «'Εχοντας γνώση του έργου του, μόνο τη διετία 2011-12 το υπουργείο κατέβαλε στο Θεατρικό Μουσείο 450.000 ευρώ. Τα δύο τελευταία χρόνια δεν ήταν εφικτό να δοθεί επιχορήγηση, γιατί ο φορέας λόγω οφειλών δεν μπορεί να λάβει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα».
Το Θεατρικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1938 από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Μετά τη δικτατορία στεγάστηκε στα υπόγεια του σημερινού Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, εκθέτοντας κοστούμια, μακέτες, καμαρίνια ηθοποιών, σκηνικά, φωτογραφίες, αφίσες και θεατρικά αντικείμενα από τον 19ο αιώνα έως σήμερα.
Σημαντικότατο, όμως, είναι και το αρχείο του Κέντρου Μελέτης και Ερευνας του Ελληνικού Θεάτρου: θεατρικά προγράμματα, αποκόμματα δημοσιευμάτων, φωτογραφικό υλικό, βιντεοσκοπημένες παραστάσεις.
Τριάντα χιλιάδες αρχειακά αντικείμενα ιδιαίτερης σπανιότητας και μεγάλης ιστορικής και θεατρολογικής σημασίας, τα οποία αφορούν όλο το φάσμα του θεάτρου: πρόζα, αρχαίο δράμα, λυρικό θέατρο, παιδικό, μαθητικό, ερασιτεχνικό, επαγγελματικό ελληνικό και ξένο θέατρο βρίσκονται σε κίνδυνο, μουχλιάζουν μέσα σε έντομα και τρωκτικά, όπως είχε αναδείξει και σε ρεπορτάζ του, πριν από 2,5 μήνες, το «Έθνος».
www.ethnos.gr/Αντιγόνη Καράλη
