Το αριστουργηματικό έργο του Σάμουελ Μπέκετ «Το τέλος του παιχνιδιού» πρόκειται να ανεβάσει τον χειμώνα στο «Τζένη Καρέζη» του ο έμπειρος Κώστας Καζάκος. Με το που κατέληξε στο εν λόγω έργο κουβεντιάζει για τους συνοδοιπόρους που θα έχει στο νέο του αυτό «ταξίδι»-«παιχνίδι».
Το «Τέλος του Παιχνιδιού» είναι η ιστορία ενός ανθρώπου, του Χαμ, πολύ δυνατού, πολύ τυραννικού, που βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους ανασφάλειας γιατί είναι τυφλός και δεν μπορεί να περπατήσει. Ζει σε μια πολυθρόνα και εξαρτιέται από έναν σύντροφο, κάτι σαν παραγιό και υπηρέτη μαζί, τον Κλοβ.
Οι γονείς του Χαμ, ο Ναγκ και η Νελ (ο καθένας μέσα σ’ έναν σκουπιδοτενεκέ που του χρησιμεύει για στήριγμα, επειδή έχασαν το πόδια τους σε ένα ποδηλατικό δυστύχημα), ζουν πλάι του σε μια κατάσταση ακόμα μεγαλύτερης ανημποριάς, σε ένα στάδιο εξάρτησης ακόμη πιο προχωρημένο.
Για τον Χαμ το θέαμα των γονιών του είναι σαν μια απειλητική προβολή του δικού του μέλλοντος, ένα απειλητικό προμήνυμα. Η ζωή του Χαμ είναι ανυπόφορη. Δεν έχει τη δύναμη να την εξακολουθήσει μα δεν αποφασίζει και να τη σταματήσει.
Παρακολουθεί αυτή τη σιγανή πορεία προς το θάνατο τρομοκρατημένος κατά βάθος, αλλά μη θέλοντας να το παραδεχτεί. Δεν σταματάει να μπλοφάρει. Είναι αυθάδης αλλά και τρυφερός μαζί. Έχει πάρα πολύ τρέλα μέσα του αλλά και αρχοντιά και πολύ κουράγιο.
Οι σχέσεις του με τον Κλοβ, τον σύντροφο, δεν είναι σχέσεις σκλάβου και αφέντη. Δεν μπορεί να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλο. Είναι από κείνες τις φοβερές συμβιώσεις, τις καμωμένες από τρυφερότητα και σαδισμό.
www.onlytheater/Βασίλης Μπουζιώτης
